Why is it so easy to hate and so hard to love? Is it because my world has been giving me nothing but hatred? Is it because I don't see anything but harm, aggression and abuse in this world, acted and experienced by others?
Are people, who deny what I just wrote, ignorant? Are they delusional? Do they want to live in illusions?
Am I crazy? Can’t I just see that human beings are generally loving and compassionate beings? Am I?
Is there any truth to say about all these questions? Does anyone know the answers?
I’m running out of question marks, not out of questions.
Flying to...
9 years ago
22 comments:
that is obviously true. Haterd is learnt even before the alphabet these days. Lies are what we learn before we learn to speak but has that become the diff between us & he animals???
Hi Hydra,
I came here a couple of times today and have read your post a few times already. I don’t know why and how to explain it, but for some strange reason I’m not capable of responding to your post today! I’m not %100 sure why.
It’s a heavy and equally sensitive piece you’ve written here and I need some time to digest it and get back to you with my comment. I don’t want to just leave a comment for sake of leaving a comment. Today my head is not working properly… so, take it as easiest as possible whatever it is that is occupying your mind.
And, I’ll be back later on…
Ciao 4 now.
I think it's too easy to stir up feelings anger and hatred. once these emotions are ignited, fanning the flames becomes relatively easy.
It’s easy to hate because they have done wrong! And it would not be hard to love if the love is the real love [not the misunderstanding between two fools] that folks out there call love. If the real love is there, it won't be hard to love at all.
Your world was not there for you. That’s why all you feel is the hatred. Yes it's because you don't see anything out there except selfishness, negativity and evil, etc, etc…
It took me a nice juicy 40 years to figure out that if it's not in their interest, they won't be there no matter what. If it is in their interest they would even fucking swim across the Atlantic ocean to get there.
Yes they are ignorant, but it's not only that. It’s much more than that. Yes they are delusional, but it's much more than that too.
No, nobody wants to live in so-called illusions. They just want to do what they want to do...
In my life I learned that if you bend over, they’ll put their finger up your bum. I bitched and complained and fought for my rights and justice, and not much was changed. I even tried to talk it over in a very civilized manner and it didn't change much either. I learned finally that I need to stand up straight. That way I would be safe. There won't be a finger pointed toward me and I won't feel and get fucked.
No Hydra, you are crazy dear. You’re disappointed, hurt, sad, burned, betrayed, left out, conned... but not crazy.
Human beings suppose to be loving and compassionate. But if it doesn't satisfy their own personal and individual interests, they won't be loving and compassionate. That simple.
You are not crazy. You are confused about something that it's very important to all of us. Like the rest of us, you are searching for answers to satisfy and fulfill the empty spots in your mind and life.
Some of us find the answers to the questions when they are 18. Some of us never get the right answers to the questions till the day they die.
You get the answers early in life, you will win. You get them wrong, you will lose.
Yes there are truths. Are you interested and want to hear the truth. Here it is more or less…
This life is about Good, Evil, and us [as a whole and as an individual].
Go out there and fight the Evil in any way shape or form you can. Do as much as you can for good's sake. And look after yourself and your own interest first and foremost. Make sure you get it and do it like a descent human being. If you don't, you would lose. You feel sad, disappointed and confused and…
You looking for answers; here is a little explanation from me.
I can go on forever, but never mind for now.
Your post is an example of a good and useful piece of conversation.
I wish we all could write posts like this. Beneficial an all...
Communication is the key to solve all the unanswered questions. Some give a fuck, some don't. Give it to those who do and don't give it to those who don't. And give it to yourself first and do it in a way that you think is the right way.
I hope I answered some of your questions.
Later :)
Farzad has a lot of wisdom here, & I'm not certain I know any real answers, but it seems to me, despite darkness and hatred and ignorance and all that at the center, at the heart, the real thing is love. Not romantic love, not selfish love, but something beyond all that. I have had glimpses of it through my life, sometimes in the most unlikely places, and the older I get the more I trust it.
Communication is a big part of it all. More than that, the ability to listen with a clear heart--even when someone is yelling at you, or even when they apparently hate you. (Nah, I don't always succeed in this. But sometimes, oddly, under everything love shines out).
Hydra, your blog is so powerful, thank you.
salam sam. ajab neveshteye jalebi, hala mitoni dare weblogeto bebandi...yadame ye dastani bod, ke madare yeki az charactera hamishe behesh migoft, hamishe zibaeiye donya be ine ke hame jore adam tosh peyda ,mishe. man movafegha nistam ke hame jor adam donya ro ziba mikone, amma hame jor adam tosh peyda mishe, toye in donyaye vanafsaye........in soalha elzaman nabayad javab dashte bashe. va agar ham javabi hast, pasokhi ke man ba majmoe tajrobiyatam behesh midam, ba male to kheili motafavete. gahi ba porsidane bazi chizha rahhaei aghaz mishan ke elzaman be pasokh monjar nemishan amma rahhaye jadiid hastand, ba emkanate no va manazere no va shayad soalhaye no ke tarhe soale aghazin ro kam rang mikonan. sam man hanoz bahsi darbareye shiveye negahe to be adama bahat nadashtam, chon bade emtehanam hatman darbareye negahet be adama harf mizanim amma, ma adamha tode hastim, eyne hamim , zendegihaye roz mare ba kami tafavot. az vaghti soalha porside mishan, rahha ham joda mishan. va ma be fard tabdil mishim. hala in fard yek ensane? ya heyvane motafaker ya sahebe roh....faghat shakhasan yek chiz ro midonam . va har che pir tar misham, behesh nazdiktar
unch ma sargashteye ouim dar del bode ast/ doriye ma la jeram az ghorbe manzel bode ast/ ma abas dar sineye darya nafas ra sokhtim/ gohare maghsd dar damane sahel bode ast........tanha ba darke vojode ensanist ke shayad pasokhi biyabim dar in kalame, ke.......man nemidanam.....va in nadanestan ha m anghadr ha mohem nist......mohem chize digari bod.......baghi baghayat. narges.
dobare salam, va amma do vajeye khase love and hate, sam. dost dashtan kariye ke bayad amokht. na az in ro ke dar ma nist. be khatere rang rang bodan zendegi....dost dashtane adamha ro bayad amokht kare bsyar doshvariye, besyar doshvar amma shirin. shayad salha tol bekeshe......salha.......va shayad hich kas ham ghadresh ro nadone...amma dar bareye eshgh be manaye khaseh , masalan eshghe yek zan be mard ya bel aks....shans ham dakhile, alave bar bologhe rohi va fekri va atefiuye adama shans ham kheili moheme, inke dar un lahzei ke bayad, un fardi ro bebini ke bayad.....amma sathe eshgh ham, dar gjhebale yek ensane digar, bayad ghader bashi bedi, kheili bedi.....isar........ba behtarin arezoha sam, az samiome ghalb.......narges.
Dear friends, thanks for taking your time to comment on my post. It was one of the few times in the history of this blog that a post “wrote” itself. The day after, I couldn’t recognize the post as my own. I even found a couple of mistakes!
I’m not a hateful person on a personal level. I even believe I’m a friendly kind of guy. But I have gave up all hope on humanity as an existing concept, and the whole human kind. I think human beings are the most brutal monsters to have ever walked on the face of this planet. I invite those who appose my view to go and talk to a refugee, listen to his or her story, or simply read a history book.
In a way, I’m a weird person. For example, I consider problems in Africa as very much my own. I can’t stand injustice, whether it’s committed in Asia, Europe, Americas or Africa…. I can’t just ignore all that, and focus on my own existence only. What’s “my existence” anyway? Nor can I take refuge in ignorance, and spend my days watching MTV. I’m a revolutionary who doesn’t have the courage to stand up and fight.
______
Dear Omid,
Well said. It certainly captures my mood. And regarding to your question: yeah, maybe that’s become the difference between humans and the animals. I addition, I don’t think there is any species of animals that treat it’s fellow species as brutal as we do. What do you think?
Cheers
-------
Dear Farzad, thanks, man. Your comments are always so inspiring to me. In a way, you compensate for quitting your own weblog! “Human beings suppose to be loving and compassionate. But if it doesn't satisfy their own personal and individual interests, they won't be loving and compassionate.” That’s so true, dude. And I agree with you that one needs to treat people the way he is treated by them. Being like a mirror, to give back what you receive, is, I think, the ideal existence in this fucked up world. It’s not the way I’d like to be, but the structure of this world leave me with no other option. Thanks for the wise words, pal. :)
----
Dear Jarvenpa,
I agree. I don’t deny love or it’s existence. I think the reason for my negativity is because my desires for a better world, are constantly frustrated by the pigs that rule our lives (e.g., politicians) and their brained-washed followers (ordinary people). And I do believe there may be something like love underneath it all; after all, my desire for change is partially motivated by “love” and compassion. That’s what I hope, at least. But, what is “love” really? Thanks for your comment and compliment. Welcome to the blog!
----
Dear Moji,
That’s true. That’s why it’s so useful to have a blog. You can dump your shit, and gradually reach a sense of relief. Cheers.
-----
Dear Narges,
I thought we once had a discussion about my view on the human kind. You say some very interesting stuff in your both comments. I don’t deny the power of a person to transcend beyond his or her natural capacities. That mystical poem you wrote reminds me of that of Hafez on a similar theme. However, I think the people who are represented in that poem, are so few, that we may not even meet one of them in our lives. And if we do find them, it may as well, change the course of our existence. But generally, you know my opinion about the masses; they are ignorant, violent, and dumb. And I’m sorry to be a member of a human society!
Dear Hydra,
I hear you and I'm with you on that all the way my friend.
Have a wonderful and magical Xmas wherever you are buddy :)
salam sam. hich rabti nadasht......
after reading Farzad's reply,i have nothing else to add..
and happy new year
salam hydra.kheyli delam mikhast mitonestam neveshtehato bekhonam.nemitonam.rasti maniye web loget chiye?
First and foremost, human beings are animals. There are some basic instincts that we have not gotten rid of because we are animals. Our hatrid stems from our fear of the unknown. What we do not understand, do not agree with, or do not like, we fear, so we hate it. We want to control it, or get rid of it. In my opinion this is where hatred originally started. But obviously over the years it has grown into something out of control. Where, like you said in your post, it is easier for people to hate than love. But it is hard to love, because you would have to accept things that you wouldn't understand. Things that scare you or you don't like. And as animals, why would we be willing to accept such things?
Just my thoughts :)
Oh!!
HAPPY NEW YEAR !
First off, impressive post
From the 19 years I´ve been ´´living´´ I´ve come to notice that it is you who determen how bad you feel but it is your surrounding that determens how good you feel, you cannot be happy in a totally shitty surrounding. Luckely there are not many places which are 100%´´FUBAR´´. There are always good things or people in most places no matter what the situation. However when the invorement changes from bad to good there is still a possibility that you cannot be happy there because the previous events have ´´scarred your soul´´. I dont really know youre situation so I guess I´m speculating a bit
isn'it time for a new post;)
Dear anonymous, nashenase aziz, az inke umadi inja mamnun, safaa ovordi. valla manie daghighe in blogo nemidunam chi mishe, vali age bekham kheili zoor bezanam shayad betunam begam ke ye chizi mishe tu mayehaye "dastanhaye ranj". hala shayad chand nafar az dustane dige behtar betunan tarjomash konan.
Dear Juliana, I agree with you 100%. I think hatred could be due to our animal past (I hope I don't insult any creationst here). But to me hatred is also very human. It's the opposite of love and could be even motivated by it. A lover will hate as well, sooner or later. Thanks for stopping bye, and happy new year.
Dear Thomas, welcome back dude. You're right. Your comment reminds me of the structure-agency issue. We are all agencies who try to survive in the structures our world provide us with. Our freedom is limited. Our actions and feelings are partly determined by these structures. It takes a real man, or woman to break them down. ~Happy new Year.
Dear Foulla, sure. I just posted a real long one ;) Happy 06
salam hydra.maniye esme web loget gashange.albate begole khodet shayad moadele behtari to farsi vasash betavan yaft.vali che tafavoti mikone.yek pishnahad:behtar nist vase kasayi ke mesle man nemitonand neveshtehato bekhonand,onha ro farsish bekoni?dar zemn nazaret raje be in matn chiye?va raje be CHE?
۷7 سال از روزى كه اسطوره انقلابی توده های زحمتکش جهان در بوئنوس آیرس متولد شد و هنوز ارنستو گوارا بود، نه چه گوارا و ۳۷ سال از روزى كه در سانتاكروز با شلیك گلوله اى به قلب اش جان باخت، گذشته اما او هنوز زنده است! زندگى انقلابى «چه» پیش از تولدش آغاز شد. آن زمانى كه «ارنستو گوارا لینچ» و «سلیا دولاسرنا» - پدر و مادر چه _ با هم آشنا شدند. پدر چه گوارا، ایرلندى بود و مادرش اسپانیایى. این خانواده از طبقه متوسط جامعه با گرایش هاى شدید چپ و تمایلات آزادیخواهانه بودند.
خانواده گوارا ستایشگر «خوزه مارتى» و هوادار جمهوریخواهان در دوره جنگ هاى داخلى اسپانیا بودند. ارنستو گوارا دولاسرنا - نام كامل چه _ در چهاردهم ژوئن ۱۹۲۸ در آرژانتین متولد شد.
مردى كه انگار براى نماد بودن خلق شده بود. تعریف اسطوره مشخص است: شخصیت هایى كه توانایى انجام كارهاى مافوق طبیعى را دارند، اغلب متعلق به افسانه ها هستند. «چه» اما یك افسانه زنده بود. یك اسطوره.خیلى ها «چه» را بدون آنكه بشناسند، دوست دارند. این یك ویژگى بزرگ است كه همه انسان ها از آن برخوردار نیستند. چهره سینمایى ارنستو چه گوارا نسل امروز را به خود جلب مى كند _ این جذابیت خیلى زود باعث مى شود تا مردم به خواندن آثار و كتاب هایى كه در موردش چاپ شد، فیلم ها و... بپردازند. این چنین است كه عشق به «چه»، سینه به سینه و نسل به نسل منتقل مى شود. «ژان پل سارتر» نویسنده و فیلسوف بزرگ فرانسه در تحسین شخصیت برجسته ارنستو چه گوارا، نوشت:«مى دانى كه من چقدر چه گوارا را تحسین مى كردم. در حقیقت اعتقاد دارم این مرد نه تنها یك روشنفكر، بلكه به عنوان یك رزمنده و یك انسان و به عنوان نظریه پردازى كه مى توانست با كمك نظریه هایى كه از تجربیات شخصى اش در بند كسب كرده بود منطق انقلاب را پیش ببرد. او كامل ترین انسان دوران ما بود.»
نهم اكتبر سال 2005 مصادف بود با سی وهفتمین سالگرد كشته شدن ارنستو چهگوارا انقلابی چپگرای آرژانتینی كه در زندگی خود و پس از مرگ نیز الهامبخش بسیاری از جوانان « عصر انقلابها » بود. از شورشیان آمریكای لاتین گرفته تا چریكهای جنبش امل لبنان. امروز او برای ما فقط بخشی از تاریخ است اما چیزهایی كه او نیز مانند بسیار دیگر برای رفعشان جنگید هنوز در جهان پابرجا هستند، فقر، بیسوادی، سلطهطلبی و سرمایهداری.
حتی پیش از آنكه « ارنستو چهگوارا » ملقب به « چه » در 9 اكتبر 1967 و در جنگلهای بولیوی پیشاپیش جوخة آتش بایستد، او برای نسل قبل از من یك اسطوره بود، نه فقط در آمریكای لاتین كه در سراسر دنیا.
همانند بسیاری از داستانهای حماسی، ادیسه دكتر آرژانتینی گمنامی كه با دلكندن از حرفه، خانواده و سرزمین مادریاش، پای در راه تحقق آرمان رهایی ستمدیدگان عالم گذارد، با یك سفر آغاز شد.
در 1956 او به همراه فیدل كاسترو و گروهی از همرزمانش سوار بر كشتی كوچكی به نام « گرانما » شد تا با سودایی جنونآمیز عرض دریای كارائیب را به مقصد كوبا بپیماید.
83 چریك دست خالی، میخواستند فولگنیكو باتیستا دیكتاتور كوبا را سرنگون كنند.
از بد حادثه آنها با كناره گرفتن در تله ساحلی دشمن در جهنمی غیرقابل تصور گرفتار آمدند و پس از برجای گذاشتن تلفات بسیار، بازماندگان جنگیدند و با چنگ و دندان راهی به سوی « سیه را مانسترا » گشودند.
دو سال و اندی بعد، پس از آنكه گوارا در عملیات موسوم به « گوریل » چشمههایی از مهارت و شجاعت بیمانند خود را به نمایش گذارد به فرماندهی شورشیان برگزیده شد. شورشیانی كه كمی بعد با ورود به هاوانا، نام « انقلابیون » به خود گرفتند و تنها انقلاب سوسیالیستی موفق قاره آمریكا را درست زیر دماغ ایالات متحده تحقق بخشیدند. تصاویر آن روزها شكوهی همیشگی یافتند و در آن میان تصویر « چه » قهرمانی اساطیری را تداعی میكرد كه در برابر یانكیها، خدایان قدرت و مكنت جهان، سینه سپر كرده بود.
از دید غریبان جایگاه او در انقلاب كوبا حتی والاتر از فیدل كاسترو بود تا آنجا كه به او لقب « مغز كاسترو » را دادند.
اما از اینها بالاتر دگردیسی « چه » به صورت یك معلم اخلاق بود كه « بشریت نوین » را مبنای به هیچ انگاشتن نفسائیات و خلاصه كردن همه چیز در عشقورزی خالص به سایر همنوعان، مژده میداد. بشریت نوینی كه از نظر او باید بر خرابههای قسم كهنه و پوسیده خود بنا میشد چنین شناختی بود كه او را واداشت تا یكبار دیگر راه سفر در پیش گیرد. این بار « چه » طی وداعی پر رمز و راز از انقلاب گسست تا به تاریخ بپیوندد.
ظاهراً او همیشه در تقلای مبارزه با بیماری كهنه آسم به نظر میرسید اما در حقیقت آنچه روحش را آزرده میساخت ظلم و بیداد حاكم بر زمین بود. سرانجام با اعدامش در « واله گرانده » در 39 سالگی اسطوره « چهگوارا » كامل شد. حالت مسیحگونه او پس از اعدام و بر بستر مرگ كه با چشمانی همچنان هوشیار به ما مینگریست، آن فریاد لحظه آخر كه میگفت: « شلیك كنید ترسوها! شما فقط یك چهگوارا را میكشید » گرچه هنوز در مورد این جمله مرز میان افسانه و حقیقت مبهم است. بینام و نشان به خاك سپرده شدنش، آن دستهایی كه پس از مرگ همچنان مشت كرده باقی مانده بودند و زخمی كه بر ساعدش نشسته بود و او را همسان قدسیان مصلوب میساخت چنان كه قاتلانش را بیش از دوران حیاتش به هراس میافكند، همه اینها در عصر انقلاب و مبارزه ، داغی بود بر یاد مردمانی كه مرگ یك قهرمان را باور نداشتند.
این چنین بود كه « چهگوارا » در فریادهای جوانان سراسر دنیا طی سال های پایانی دهه 60 رستاخیز یافت مردم شیلی آن روزها همنوا با سایر مردم آمریكای لاتین در امتداد خیابانهای سانتیاگوی شیلی ملتهبانه این شعار را سر میدادند:
« NOLO VAMOS A OLVIDAR » نمیگذاریم فراموش شود، بیش از سه دهه گذشته و قهرمان شهید ما هنوز در یادها زنده است. البته نه آنطور كه بسیاری از ما توقع داشتیم. حالا « چه » همهجا حاضر است. چهره آشنایش از روی فنجانهای قهوه، تیشرتها، بطریهای نوشیدنی و پوسترهای بزرگ به دنیای ما خیره شده، در حالی كه از زنگ جواهر فروشیها گرفته تا فرازهای ترانههای پاپ و راك و متال و از برنامههای اپرا گرفته تا نمایشهای مد، همهجا نام « چه » بهگوش میرسد، دكتر سخاوتمندی كه زخمهای سربازان دشمن را مرهم مینهاد، مبارز رنجوری كه عشق به زندگی را در خود زایل میساخت تا مبادا از تمركزش بر نبرد بكاهد. فراموش شده پدری كه در نامهای به فرزندش نوشت: « همیشه این قابلیت را در خود حفظ كن كه نسبت به هرگونه بیعدالتی نسبت به هر كس و در هر گوشه از عالم حساس باشی ».
با این حال در زمانهای كه بنا به تبلیغات جهان سرمایه داری و نئولیبرالها ظاهرا آتش كمونیسم در چهار گوشة عالم فروكش نموده، نام او همچنان به عنوان سمبل عصیان و عامل برانگیزاننده تعصب انقلابی تودهها پابرجاست.
شاید كسی بگوید این فاصله « چه » با ماست كه آشكارا نسخه برداری یا تقلید از طریقت زندگیاش را غیرممكن میسازد و همین، سبب جذابیت و خواستنی شدن چهگوارا میگردد.
اما آیا حقیقتاً « چه » همین بوده؟ یك شورشی دهه شصت كه با ژستهای سینمایی، نطقهای آتشین و مدلهای مو و لباس، قلب مردم را تسخیر میكرده؟
آیا باور كردنی است كه یكی از تنها دو شخصیت آمریكای لاتین كه از سوی تایم در زمره 100 چهره تأثیرگذار قرن بیستم قرار گرفتهاند، چهگوارایی باشد كه به راحتی تا حد یك سمبل شورش و عصیان تنزل مرتبه داده میشود، آن هم دقیقاً به این خاطر كه دیگر خطری از جانب او احساس نمیگردد؟
قدیس سكولاری كه آماده جانفشانی شد چون حاضر به تحمل حربه جابه جایی و جعل حقایق تاریخی به قیمت سقوط مداوم مستضعفان عالم نبود.
سود سرشاری كه با قلب ماهیت حقیقی « چه » به حساب كسانی كه مسلماً اگر زنده بود، دشمنانش تلقی میشدند، واریز شده ما را بر آن میدارد كه در محبوبیت امروز او بیشتر بیاندیشیم.
حتی اگر چنین بدبینیهایی را هم كنار بگذاریم من به خود این اجازه را میدهم كه پیامی جدید را به گوش برسانم. این پیام یك هشدار است در مورد قهرمانان مرده. هشداری از این بابت كه بار مسئولیت ما در قبال شهادت آنان بیش از اندازه بر دوش زندگی سنگینی میكند.
امروزه بیش از 3 میلیارد انسان، درست همین حالا و روی همین سیاره حضور دارند، كه با روزی كمتر از 2 دلار روزگار میگذارنند و هر بامداد تا شام چهل هزار كودك بر اثر بیماریهای ناشی از سوء تغذیه از پای درمیآیند. یعنی در ازای هر پلك زدن شما، یك كودك گرسنه جان میدهد. این چیز تازهای نیست، همیشه همینطور بوده. مشابه همین وضعیت وحشتناك بیعدالتی و نابرابری سبب شد كه « چه » نیم قرن پیش سفر خود را برای رویارویی با گلوله آغاز كند، در حالی كه خالق آن تصویر مسیح گونه در بولیوی انتظارش را میكشید قدرتهای زمین باید به این حقایق اعتنا كنند؛
« به تصویر چه بر تیشرتهای جوانانی كه با ابراز علاقه نسبت به او خود را فریب میدهند، عمیقتر نگاه كنید، چشمان چهگوارا همچنان شعلهورند، اینبار بیتابتر از قبل ... »
• "چه "جاودانه شده است
«مرگ هر جا ممكن است ما را غافلگیر كند. به او خوشامد بگوییم. با این فكر كه فریاد نبرد ما ممكن است به گوش شنونده خاص خود رسیده و دست دیگرى ممكن است تفنگ ما را خوب تر استفاده كرده و مردان دیگرى آهنگ عزاى تدفین ما را با موسیقى مقطع مسلسل و فریاد نبردهاى تازه جنگ و پیروزى بخوانند.» وحشت از رواج افسانه «ال چه» در جوامع دیگر درست از لحظه مرگ او آغاز شد. مسئولان دولت بولیوى كه دست نشانده آمریكا بودند، حتى از جسد «چه» هم وحشت داشتند. وقتى كه برادر چه براى تشخیص هویت جسد به بولیوى سفر كرد، به او گفتند جسد سوزانده شده و خاكسترش بر باد رفته. اما تلاش براى از بین بردن محبوبیت ال چه بى حاصل بود. تفكرات «چه»، رفتار منحصر به فردش، چهره انقلابى اش و مرگ شجاعانه اش در بولیوى، باعث شد ال چه تبدیل به اسطوره اى جهانى و نماد اعتراض شود. جالب است كه امروز مردم جهان درست مطابق خواسته چه عمل مى كنند. ارنستو همیشه مى گفت: «ما باید انسان تازه اى خلق كنیم كه نه از قرن نوزدهم به جا مانده باشد و نه محصولى از قرن فاسد و پست خودمان باشد.
این انسان قرن بیست و یكم است كه ما باید بسازیم.» ...
... و حالا ۳۷ سال پس از مرگ ارنستو چه گوارا، تصویر او را در هر تجمعى مى بینیم. در آفریقا، آسیا، اروپا و حتى آمریكایى كه تلاش مى كرد مردمش از چهره چه و تفكراتش متنفر باشند، چه حالا نه تنها متعلق به كوبا، نه تنها متعلق به آمریكاى لاتین، كه اسطوره اى جهانى است. این بود كه مسئولان كشور بولیوى عاقبت در سال ۱۹۹۶، نزدیك به ۳۰ سال پس از مرگ چه، اعتراف كردند كه جسد او در فرودگاه پنهان شده و حاضرند آن را به خانواده اش تحویل دهند.
در راهپیمایی وجشن های اخیر اول ماه مه 2005 "روز جهانی کارگر "در اغلب نقاط جهان چه گوارا دوشادوش کارگران معترض در حرکت بود.
در تمامی تظاهراتها و اعتراضات به سیستم سرمایه داری و ضد جهانی شدن استثمار انسانها این پرچم و تصویر افسانه ای چه گوارا است که لرزه بر اندام رژیم ها وتراست های سرمایه داری می اندازد. جنبش ضدجهانیسازی كه حیطه گستردهای از گروههای طرفدار محیط زیست، صلحطلبان و آنارشیستها به آن پیوستهاند، معتقد است كه دولتهای ثروتمند و موسسات بینالمللی مثل صندوق بینالمللی پول، علایق تجاری و سیاسی را ورای حقوق بشر قرار دادهاند. هدف این جنبشها دیگر فقط اعتراض نیست، بلكه تقاضا برای رفع تمام مشكلاتی است كه مردم جهان با آنها مواجه هستند. این جنبش درصدد تلاشی بسیار سخت و جدی جهت ساختن دنیای بهتر است و حضور جاودان"چه" و رهروانش همه جا این نوید را میدهد که دوران خواب خرگوشی انسانها به سر آمده است
سلام.
روشن کردن یک شمع،بهتر از نفرین کردن تاریکی هاست.........
nashenase aziz,
beghole yeki az dustan "revayate ranj" behater. che ro mishnasam. ye ghahremane vaghei bud. darbarash hala bezudi minevisam.
narges,
az koja malum ke ye sham kafie? darde man ham az hamine ke moghei ke ma be khorshide derakhshan niaz darim, bayad ba yek sham ghane bashim. dard az hamine....
سلام سام.
شب ظلمانی جهان......
نه فانوس خورشید نیست اما راه دراز
و باریک شب،مفهوم قناعت را خوب می داند
نادر ابراهیمی.
ظلمت و روشنی این دو کلمهی اعجاب انگیز و قوی و با ر معنی عظیمی که بر دوش دارند مدت هاست ذهنم را به خو د مشغول کرده.ادبیات و بشریت و انسان همیشه مدیون این دو واژه خواهد ماند.خدا در مصحف خود را نور می خواند الله نور السموات و الارض مثل نوره کمشکوت...
و چه زیبا ما ایرانی هاپیش از اسلام، همیشه مهر پرست بودیم و مهر سمبل روشنایی و حقیقت مطلق.
و ثنویت مانی. نیرو های اهریمنی همیشه سیاهند و نور مظهر پاکی...
به گفته ی شاملو
همیشه
نور همان و
ظلمت همان
تا چراغ
همچنان نماد امید بماند
سام عزیز،شعله ی شمع به نسیم ی حتی خاموش می شود حضور کوتاهش اما نشان امید و نفی نفس تاریکی و ظلمت است. نفی پلیدی و ارزوی زنده ی آفتاب
صبحگاهی....
اندک روشنی شمع نفی یکپارچگی همه ی شب هاست.
سام عزیز . شمع را می افروزیم تا خفتگان شب نور را ببینند و شب را بفهمند واز خواب بر خیزند و صبح را انتظار بکشند. و انتظار مذهب اعتراض است.
حال می مانیم ما. یا در خواب فرو می رویم بی درک مفهوم روشنی و یا شمع کو چکمان را بر افروزیم تا به سیاهی ها نه گفته باشیم،کدام یک دوست من؟
کدام یک؟....
من هم به نا شناس عزیز سلام می کنم. روایت رنج هم پیشنهاد من بود.
Narges, thanks for the sparkle of hope in my darkness...
Post a Comment